De Meebreideken

Ik keek vandaag even terug naar het eerste bericht van de meebreideken. Ik weet nog wel dat het op een zondag was en gewapend met 2 breinaalden en een bol wol aan het eerste blok begon.
Het lijkt zo lang geleden, maar het is nog geen 4 maanden terug.  Hier is dat bericht  op 20 juni 2011

Hoe het begon:

De Groninger meebreideken had ik al een aantal malen op diverse blogs voorbij zien komen, zoiets wilde ik graag gaan maken, maar ik kon niet meer aan de patronen komen. Toen stuitte ik op de blog van Elizabeth. Die zelf haar eigen meebreideken was gestart en de patroontjes gratis op haar blog plaatstte. Nu leek het me ontzettend leuk om dat samen met mijn moeder te gaan doen, die eigenlijk niet meer zo goed wist wat ze moest breien en met iets bezig was wat ze elke keer weer uithaalde. Het lukte allemaal niet meer zo goed.
Ze is 81 jaar. Toen ik haar vertelde wat ik wilde gaan doen en het leuk zou vinden als ze ook een paar blokken zou breien werd ze razend enthousiast. Jullie hebben het allemaal kunnen volgen op mijn blog.
Mijn moeder heeft er natuurlijk een veel groter aandeel inzitten dan ik, Maar ik vond het zo leuk, zo enthousiast mijn moeder weer aan het breien ging, en toen ze de eenmaal smaak te pakken had was er ook geen stoppen meer aan. Eerst breide ze haar eigen patroontjes en later had ze toch wel inspiratie uit een boek nodig.

In totaal hebben we 70 blokken gebreid. Wat nu zo ontzettend leuk is als we nu samen de deken bekijken. dan is het. Deze heb ik gebreid en die is toch van jou mam. of heb ik die gemaakt ? soms wist ik het ook niet meer. Gisteren op de verjaardag van mijn dochter nam ze hem mee. Helemaal klaar, met een gebreide rand eraan. Hij is voor haar. hoewel ze hem liever in het roze had gehad denk ik hahaha, Maar zo heeft ze altijd een aandenken aan haar oma en haar moeder die er samen zoveel lol aan hebben beleefd.  De deken is echt heel mooi geworden vind ik. En hij is zo lekker groot en warm. Gisteravond toen de visite weg was, ben ik er nog stiekem even onder gekropen op de bank. voorlopig zullen we hem daar wel voor gebruiken.

Mijn moeder heeft de blokken helemaal
zelf aan elkaar genaaid, 

wat soms wel lastig was 

i.v.m met de ribbels eromheen. 

En aan de twee lange kanten heeft 

ze er ook nog een mooie rand aan gebreid.

Dat vond ze mooier dan haken.

En wat een toeval, want het lijkt heel erg veel 

op de eerste 8 pennen van het 

patroon de vallende blaadjes. 

waar ik zoveel moeite mee had.

Ik vond het fantastisch om dit samen met mijn moeder te doen.

Deze deken heeft een emotionele waarde gekregen.

Bij deze wil ik gelijk iedereen bedanken voor de leuke en lieve reacties tijdens dit project.

dat heeft me wel extra vleugels gegeven ;-) 

en een glimmende moeder, die dan wel niets van computers 

snapt maar het wel leuk vond als ik het haar vertelde

 hoe er op werd gereageerd.

Dus bedankt allemaal en 

heel veel liefs - Petra.