Een Granny Square voor dochterlief

Het is denk ruim een jaar geleden, dat ik weer werd aangestoken door het haakvirus, al surfend door het blogland, zag ik van die leuke Granny's voorbijkomen. En elke keer dacht ik, zoiets wil ik ook gaan maken. Ze zien er zo leuk uit en mijn dochter wilde er ook wel één.
Bij de zeeman heb ik toen een voorraad wol gekocht. De soft.
In allerlei leuke vrolijke kleurtjes, het haakt heerlijk moet ik zeggen en in combinatie met wat andere kleurtjes die ik nog had liggen werd het een vrolijk geheel.
Ik heb het ook een poosje naast me neer gelegen, dan had ik even geen zin meer, Na verloop van tijd het werk toch weer opgepakt.
Het is best veel werk en soms wil je ook gewoon weer eens wat anders doen. Iets anders in je handen hebben. Nu heb ik een ontzettende lieve moeder die me hielp met de draadjes afhechten. Lief he.. elke week nam ik weer een voorraadje mee als ik op bezoek ging. en kreeg ik ze netjes weer terug. Dat had wel wat vond ik, want nu heeft ze ook haar deel erin zitten.
Er zitten al vele uurtjes werk in, onbetaalbaar eigenlijk als je zoiets zou willen verkopen. Maar dat gaan we natuurlijk niet doen.
Op dit moment worden de vierkantjes aan elkaar genaaid. 180 stuks....nog 50 te gaan...pfff was hij alvast maar af. Ik wil zo graag aan de rand beginnen.
Zo éen als bij haken is meer. Die vind ik super.
Maar ik heb onlangs ook een engels haakboek gekocht en daar staan zulke mooie borders in. Die laat ik zien bij het volgende bericht.
Deze is dus voor mijn dochter. en als die af is wil ik er ook nog één voor mezelf haken, maar dan weer net even anders.

Hier wat foto's tijdens het project genomen..

Uitgestald op het bed

Er moeten nog een paar draadjes

Even gek doen.

Timo (hond van mijn dochter) vind het wel interessant

tot de volgende keer grtjs Petra xxx

Update 1 december 2022

Het is zo leuk om mijn oude berichten weer te lezen en dan toch weer even wat erbij schrijven.

Hoe is het nu! 

Ook bij dit bericht, als ik dit lees denk ik, Tjee zo lang geleden alweer..

De foto van mijn dochter, haha gek kind is het ook af en toe,

Nu zelf moeder van 2 kinderen. De hond Timo is er niet meer. 

Die is helaas vorige maand overleden.

Mijn moeder woont nu in een verzorgingstehuis en kan zich van dit alles niets meer herinneren.

Dementie is een nare ziekte.

Ze heeft de deken nog, het maakt het voor haar juist extra special

dat zowel haar moeder als haar oma daar zoveel uurtjes in hebben gestoken.

Liefs Petra